Seni güneşten koparıp sırlarıma ektim müjgan. soyunup kırıldım aklının ucundan. yani ben İstanbul’un içinde İstanbul yaratılmış Sosyalist bir kadın ağrısıyım zaman zaman.
bu yüzden adım morg alfabesinde geçmez müjgan. Ünite ünite taşırlar soğuk bir yolculuğun bagajında kellemi.. İstanbul’da ilk ölen benmişim farzet dokun yüz bin santigrat derece kemiklerime. Gecenin meme uçlarını tartakladığım o günden beri seviyorum Otopsi masasını soğuk ve arsız! ve seviyorum seni yalansız..
Bu kenti tırnak içine alıp terk ediyorum bütün kaleleri sırtından bıçaklayıp.. Cüretkâr bir peygamber elbisesinin içinde güneşlenirken öldürecekler beni dilime düşmüş büyük gözlerimi parça parça yutarken tespit edeceğim şeytanın eşkalini. Kıyametim Kaçışım Ruhum ve teslimiyetim Sanadır müjgan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder